Дваесет и три години по неговата смрт, зборовите на Изет Сарајлиќ сè уште одекнуваат низ улиците на Сараево, како шепот на човек кој ја разбира болката, љубовта и историјата. Сарајлиќ, роден во Добој во 1930 година, останува еден од најчитаните и најцитираните поети на Балканот, поет што ја долови човечката страна на најнечовечките времиња.
Сарајлиќ го објави својот прв зборник поезија на само 19 години, а неговата кариера како поет, филозоф и есеист опфаќа над 30 книги и преводи на десетици јазици. Неговата поезија е интимна, искрена, секојдневна и во исто време длабоко филозофска. Не го интересирале големите митови, туку малите вистини. Не го фасцинирале хероите, туку обичните луѓе.
„Сè што некој напиша вреди онолку колку што беше човек,“ велеше Сарајлиќ, а токму човечноста е она што најмногу го одбележува неговото дело.“
Неговата поезија за време на опсадата на Сараево стекна посебна тежина. Во време кога градот беше мета на секојдневни гранатирања, Сарајлиќ пишуваше за тоа што значи да се живее меѓу урнатини и спомени, но и за тоа како љубовта и надежта не умираат дури ни во најтемните часови.
Овој стих стана симбол на отпорот со срце, на животот што инсистира да постои, и покрај сè.
Изет Сарајлиќ беше член на Академијата на науките и уметностите на Босна и Херцеговина, почитуван интелектуалец и глас кој не замолче ниту кога многумина се повлекоа во тишина. Почина во 2002 година, оставајќи зад себе не само поезија, туку и чувство – како да ни оставил пријател што ќе ни шепоти кога ќе ни биде најтешко.
Во негова чест, денес низ регионот се одржуваат книжевни читања, изложби и конференции. Сараевската библиотека „Изет Сарајлиќ“ е место каде новите генерации го откриваат гласот на поетот кој низ љубов и тага зборуваше за сите нас.
„Никогаш немој да му поверуваш на човек
кој не знае да пишува љубовна песна.“
И затоа Изет Сарајлиќ секогаш ќе остане — поет на оние кои сакаат, страдаат и се надеваат.
Биографија на Изет Сарајлиќ
Изет Сарајлиќ е роден на 16 март 1930 година во Добој, Босна и Херцеговина. Рано се преселува во Сараево, градот што ќе стане негов дом, инспирација и вечна љубов. Студирал филозофија и книжевност, а потоа станал професор на Универзитетот во Сараево.
Во текот на својот живот објавил над 30 збирки поезија, есеи, дневници и мемоари. Беше член на Академијата на науките и уметностите на БиХ, и редовен гостин на книжевни фестивали ширум светот.
Сарајлиќ беше не само сведок на големи историски настани, туку и нивен хуман поетски глас — особено за време на опсадата на Сараево (1992–1995), кога остана во градот и пишуваше поезија под гранати.
Почина на 2 мај 2002 година во Сараево.
Најпознати дела на Изет Сарајлиќ
У сусрету (1949)
Ипак елегија (1967)
Писма (1974)
Књига пријатеља (1981)
Књига о Теби (1998)
