Секое општество во кое се произведуваат стоки е разбојничко. Ве пљачка државата со даноци, такси и царини; ве пљачкаат трфговците со закинување на вага, не враќање кусур и продажба се се’ и сешто што не вреди ништо; ве пљачкаат производителите со 1кг = на 0, 9 кг и „три во едно“ и разни бесмислени реклами; ве пљачкаат лекарите со препишување на скапи лекови; и, едноставно со милениуми трае и продолжува „војната на сите против сите“ во која „човек човеку е волк“ и „брат брату – крвник“. А излезот е толку едноставен, но никој не мисли на него: УКИНУВАЊЕ НА СТОКОВНОТО ПРОИЗВОДСТВО. Немој да кажете дека тоа вѝ е непознато и дека тоа не е можно. Па секој ден дома, во фамилијата сите работи ги правите без пари. Секој индивидуален селански производител кој не произведува за пазар ами само за издржување на фамилијата, го прави сето тоа без пари. Тој не учел „економски науки“ но кај него се’ се одвива најрационално: работат сите према способностите и трошат према потребите; тој не се жали кога ќе му „даде господ“ многу повеќе отколку што посеал (не ги уништува употребните вредности да би ја сочувал разменската и да го репродуцира вложениот капитал.) бидејки не вложувал капитал туку само труд. Кај него не постои циркулација туку само производство и потрошувачка (производна и лична.)
Револуционерите секогаш настојувале да створат нешто „ново“ а го повтарале старото – го обновувале старото и се чуделе кога револуцијата ќе ѝм се изјаловела. Не го гледале спомнатото во претходниот пасус за фамилијата и индивидуалниот селански производител. Тоа не значи дека секој треба да стане „индивидуален селански производите“ бидејки тоа не би било револуција туку контрареволуција. Тоа значи само дека треба сретствата запроизводство да ги пренесеме во општествена сопственост и да со нив произведуваме „према потребите“и да работните места ги организираме на „детски“, „женски“, „старечки и инвалидски“ одн. на такви каде ќе работат и децата(за стекнување на работни навики) и жените (не загрозувајки го своето нежно здравје бидејки како „темел на општеството“ тие мора да бидат „здрави темели“ а инвалидите и старците да не бидат “терет на општерството“. Во такво општество нема пазар, нема пари, нема финансии и се’ што не му е потребно на општеството а има се’ што е потребно за живот и репродукција во прочирени размери со која научно се раководи.
Застаете за момент и размислете малку. Одговор на вашите проблеми дала и обичната политичка економија. Ете, на работа стево странство и заработувате добро. Ама тие пари не ви стасуваат за тамошните цени. Ако „запнете“ да работите повеќе и добро заработите со тоа ја зголемувате и понудата на стоки, па цените опаѓаат во кој случај газдата го запира(!) производството и вие останувате без работа. Или, кога повеќето „запнат“ да заработат и заработат повеќе пари – се зголемува побарувачката на пазарот и цените „скокаат“. Тие „скокаат“ и без зголемена побарувачка, само ако сопственикотмисли дека со тоа ќе го „наполни„ џебот. Советите за заштита на потрошувачите вече со векови се бескорисни и од нив нема никакво фајде. Значи, единствено решение е укинување на приватната сопственост на средствата за производство и организирање на производството по научни принципи, како што кажале Маркс и Енгелс а не како што рекол Ленил или СКЈ 1958., на 7-ми конгрес во Љубљана.
Производството е егзистенцијална дејност и него го организираат инжињери (хемијски, рехнички, земјоделски) а не економисти и политичари. Економијата и политиката не се науки туку лажачки дејности и затоа се укинуваат. Се укинува и старата општествена поделба на труд која поникнала самоникла.
Јас вѝ кажав а вие „трчајте и понатаму по пари“. Но знајте, ако не сакате да одите по Маркса и Енгелса ни во Библијата не ви се пишува арно. Таму стои:„Кој злато љуби – не останува без грев. А кој по пари трча – заради нив и ќе залута“. Па сега -бирајте: Или КОМУНИЗАМ, или залутување како до денес . И никогаш среќа за тој што работи. Па ни за богаташот бидејки на сите околу себе, па и на своите, гледа како на арамии.
Објава на Лазар Гогов
