Февруари е најкраткиот месец во годината, со само 28 дена, а на секои четири години се додава еден ден, па месецот трае 29 дена. Но, дали сте се запрашале зошто токму февруари има толку малку денови?
Одговорот лежи во историјата на римскиот календар и неговото усогласување со астрономскиот циклус на Земјата. Римскиот календар, кој бил користен пред повеќе од 2.000 години, имал само 10 месеци. Овој календар започнувал од март и завршувал во декември, со зима која не била вклучена во календарот. На тој начин, годината траела 304 дена.
Потоа, римскиот цар Нума Помпилиус, вториот римски цар, одлучил да го приспособи календарот така што ќе ги додаде јануари и февруари, создавајќи 12 месеци. За да го усогласи календарот со сончевата година, која трае околу 365,25 дена, Нума ја додал февруари како последен месец. Но, за да го избегне бројот на денови да биде неповолен, тој направил февруари да има само 28 дена, што ја прави оваа месец најкраток во годината.
Познатото додавање на 29-от ден, кое се случува на секои четири години, е познато како „плускогодишен ден“. Овој календарски систем, познат како „Јулијански календар“, бил потоа усвоен и надграден во 1582 година од папата Григорије XIII, создавајќи го Григоријанскиот календар што го користиме денес.
Така, краткиот февруари е резултат на комбинацијата на астрономски и историски фактори, кои во текот на вековите довеле до денешната форма на нашиот календар.
