Четворица кумити
низ Кршисер врвеја.
Низ Кршисер врвеја,
право Гари влегоја.
Првиот беше, врвеше,
Стојанчо Паун кумита.
Други ми беше, врвеше,
Стефанов Мицо кумита.
Трети ми беше, врвеше,
Алексо Кирко кумита.
Четврти беше, врвеше,
Пејданчо Блажо, кумита.
Чукат, чукат на врата:
– Отвори млада невесто.
Отвори млада невесто,
невесто млада Стојанице.
Она си слезе од чардак
и си вратата отвори.
– Добро вечер, невесто!
– Дал бог добро, кумити!
Стојан си вели, говори:
– Невесто млада, Стојанице,
качи се горе в’ одаја,
отвори долап мусандра.
Извади шише ракија,
тајфата да ја напијам!
