Мајка ми ми рече: „Сине, разводот не е толку лош како што ти изгледа сега!“
А татко ми ми кажа: „Сине, твоите другари имаат една куќа, а ти ќе имаш две куќи. Баш си среќник!“
Мојата соба во татковата куќа остана иста, а мајка ми ми спреми соба во новата куќа, а мојата личност се располови на два дела.
Мојата десна страна; моето десно око, десно уво и десната нога припаднаа на мајка ми и заминаа со неа, а моето лево око, лево уво и ногата останаа кај татко ми!
Кога ќе му се жалев на татко ми дека ми недостига десниот дел од мене, тој ме прекоруваше и ми зборуваше лошо за тој мој друг дел.
Мајка ми во онаа убаво уредена соба ја затвори мојата десна страна, за да не се сретне со онаа лева што припадна на татко ми.
Наставникот по спорт одби да ме стави во училишниот фудбалски клуб со изговор дека му требаат играчи со две, а не со една нога. Не знае тој што да прави со мојата десна нога.
Во училиште постигнував најдобри резултати, но никогаш не ме наградуваа на соодветен начин. Гледав како другите ги гушкаат своите деца и ги наградуваат, а потоа се криев и солзи од болка лееј.
Мојата десна страна на лицето се смееше на мајка ми, а левата на татко ми. Никогаш не се осмелив да го погледнам татко ми со моето десно око, ниту мајка ми со левото.
Сега, неколку години по нивниот развод, знам дека ме лажеа кога ми велееа дека сум среќник затоа што ќе имам две куќи, две соби и два кревети.
Немам јас ништо, бидејќи мојата душа е поделена и спие на улица.
