Таму негде леринско,
костурско и воденско,
каде наши мајки, татковци растеа,
каде први песни егејски пееа,
први солзи кај што ронеа.
Таму сакам јас да заминам,
убав Егеј да го запрашам
дали денес в’ очи гледа на вистината
што си има толку чеда во туѓината.
Таму негде солунско,
таму негде кукушко,
колку таму кутра земјата видела,
толку наши млади фиданки покрила,
колку мајки в’ црно завила.
Таму сакам јас да заминам,
убав Егеј да го запрашам
дали денес в’ очи гледа на вистината
што си има толку чеда во туѓината.
Сино небо егејско,
еј, што не си слободно,
како пиле да те прелетам еден ден,
мојта песна да ја запеам за тебе.
Таму сакам јас да заминам,
убав Егеј да го запрашам
дали денес в’ очи гледа на вистината
што си има толку чеда во туѓината.
